Kiedy możliwe jest skorzystanie z leczenia w innym państwie członkowskim UE lub EOG? O czym warto pamiętać przed podjęciem decyzji  o korzystaniu ze świadczeń w innym państwie UE lub EOG? Gdzie dostępne są szczegółowe informacje dotyczące opieki transgranicznej?

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, zwana dalej „dyrektywą transgraniczną” powstała w celu ulepszenia funkcjonowania jednej z podstawowych zasad zjednoczonej Europy – swobody przepływu usług. 

Wprowadzenie dyrektywy transgranicznej służy urzeczywistnieniu działań Unii Europejskiej (UE) zapewniających wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego.
Ustawa wdrażająca dyrektywę transgraniczną w Polsce weszła w życie w dniu 15 listopada 2014 r.

UWAGA
Informacje dotyczące zasad realizacji praw związanych z leczeniem w innych państwach członkowskich UE lub EOG, wynikających z dyrektywy transgranicznej można uzyskać we właściwym ze względu na miejsce zamieszkania oddziale wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia.

Pamiętaj!

WykrzyknikImplementacja dyrektywy transgranicznej nie wyłącza praw wynikających z unijnych przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

 

Na mocy dyrektywy transgranicznej każde państwo członkowskie UE i EOG zobowiązane zostało do wyznaczenia Krajowego Punktu Kontaktowego (KPK). W Polsce funkcję tą pełni Centrala Narodowego Funduszu Zdrowia. Informacja o KPK w pozostałych państwach członkowskich UE i EOG dostępna jest w zakładce „KPK w UE i EOG”.

Dyrektywa transgraniczna pozwala uzyskać zwrot poniesionych kosztów za świadczenia zdrowotne udzielone poza granicami Polski na zasadach określonych w ustawie implementującej dyrektywę transgraniczną oraz w aktach wykonawczych, o ile świadczenia te należą do świadczeń gwarantowanych w Polsce w ramach powszechnego systemu ubezpieczenia zdrowotnego.

Pamiętaj!

Wykrzyknik

Przepisy implementujące w Polsce dyrektywę transgraniczną w przypadku określonych świadczeń opieki zdrowotnej przewidują możliwość wymagania uzyskania uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego Funduszu na uzyskanie świadczenia.