Pacjenci UE/EOG korzystający w Polsce ze świadczeń zdrowotnych mogą je uzyskać w dwóch odrębnych systemach prawnych:

  • w ramach unijnej koordynacji systemów zabezpieczenia zdrowotnego, albo
  • w ramach opieki zdrowotnej udzielonej zgodnie z postanowieniami dyrektywy transgranicznej oraz ustawy implementującej dyrektywę transgraniczną.

Każdy z tych systemów rządzi się odmiennymi prawami i nakłada różne obowiązki na osoby z nich korzystające oraz na podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych.

Pamiętaj!

WykrzyknikTo do wyboru pacjenta UE/EOG należy, czy chce on skorzystać ze świadczeń zdrowotnych w ramach systemu koordynacji, czy z opieki zdrowotnej w ramach dyrektywy transgranicznej. Dlatego obowiązkiem placówki udzielającej świadczeń zdrowotnych jest znajomość zasad ich udzielania w obu systemach prawnych. 

 

SYSTEM KOORDYNACJI

OPIEKA ZDROWOTNA W RAMACH DYREKTYWY TRANSGRANICZNEJ

PRZEPISY PRAWNE

Rozporządzenie nr 883/2004

Rozporządzenie nr 987/2009

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej

Dyrektywa transgraniczna

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej

 

OSOBY UPRAWNIONE DO SKORZYSTANIA ZE ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH W RAMACH KOORDYNACJI ORAZ W RAMACH DYREKTYWY

Są to osoby posiadające prawo do świadczeń zdrowotnych zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw UE/EFTA mieszkające lub przebywające czasowo w Polsce i posiadające wymagane dokumenty(szerzej w WYMAGANE DOKUMENTY poniżej).

Są to osoby posiadające prawo do świadczeń zdrowotnych zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw UE/EOG mieszkające lub przebywające czasowo w Polsce.

PLACÓWKI MEDYCZNE

Są to wyłącznie te placówki medyczne, które udzielają świadczeń zdrowotnych w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej, czyli posiadające umowę z NFZ na udzielanie świadczeń zdrowotnych.

Są to wszystkie placówki medyczne działające w Polsce, o ile posiadają prawo do prowadzenia działalności leczniczej zgodnie z ustawodawstwem polskim, niezależnie od tego, czy działają w ramach publicznego systemu opieki zdrowotnej, czy też nie.

WARUNKI UMOŻLIWIAJĄCE UDZIELENIE ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH W RAMACH KOORDYNACJI ALBO TRANSGRANICZNEJ OPIEKI ZDROWOTNEJ

  • pacjent UE/EOG nie wyraził woli korzystania ze świadczeń w ramach opieki transgranicznej,
  • leczenie mieści się w ramach przysługującego pacjentowi UE/EFTA zakresu świadczeń zdrowotnych, przewidzianego w państwie leczenia (szerzej WYMAGANE DOKUMENTY ORAZ ZAKRES ŚWIADCZEŃ),
  • pacjent UE/EFTA przebywający w Polsce czasowo okazał dokument uprawniający go do korzystania ze świadczeń zdrowotnych (szerzej WYMAGANE DOKUMENTY ORAZ ZAKRES ŚWIADCZEŃ)
  • pacjent UE/EFTA mieszkający w Polsce został pozytywnie zweryfikowany w systemie e-WUŚ albo posiada poświadczenie.
  • pacjent UE/EOGw sposób wyraźny wyraził wolę korzystania ze świadczeń w ramach opieki transgranicznej.

WYMAGANE DOKUMENTY ORAZ ZAKRES ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH 

Przewidziane w unijnych przepisach o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, wymienione poniżej dokumenty, są niezbędne do potwierdzenia prawa do świadczeń zdrowotnych w Polsce.

ŚWIADCZENIA NIEZBĘDNE przysługują pacjentom UE/EFTA posiadającym Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego -EKUZ albo Certyfikat Tymczasowo Zastępujący EKUZ.

ŚWIADCZENIA W PEŁNYM ZAKRESIE przysługują pacjentom UE/EFTA mieszkającym w Polsce pozytywnie zweryfikowanym w systemie e-WUŚ albo posiadającym poświadczenie.

LECZENIE PLANOWANE przysługuje pacjentom UE/EFTA na podstawie dokumentu S2 lub poprzedzającego go formularza E112.

ŚWIADCZENIA Z TYTUŁU WYPADKU PRZY PRACY LUB CHOROBY ZAWODOWEJ przysługują pacjentom UE/EFTA na podstawie dokumentu DA1 lub poprzedzającego go formularza E123/DA1.

Pacjenci UE /EOG korzystający ze świadczeń zdrowotnych w Polsce w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej powinni być traktowani jak pacjenci prywatni.

W związku z tym, pacjent korzystający ze świadczeń zdrowotnych w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej wynikającej z dyrektywy powinien być traktowany w sposób identyczny jak każdy inny pacjent prywatny korzystający w danej placówce medycznej albo aptece z tego samego rodzaju świadczeń zdrowotnych.

RECEPTA TRANSGRANICZNA

Niezależnie od tego, czy świadczenia są udzielane na zasadach koordynacji, czy w ramach opieki transgranicznej, jeżeli pacjent polski albo pacjent UE/EFTA poinformował lekarza o zamiarze zrealizowania recepty w innym niż Polska państwie członkowskim UE/EFTA, lekarz zobowiązany jest do wystawienia mu, tzw. RECEPTY TRANSGRANICZNEJ (dodatkowe informacje znajdziesz w zakładce "Recepta transgraniczna").

KIEDY MOŻNA WYSTAWIĆ FAKTURĘ ZA LECZENIE I W JAKIEJ WYSOKOŚCI 

Jeżeli pacjent UE/EFTA, który nie wyraził w sposób wyraźny woli skorzystania ze świadczeń zdrowotnych w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej:

  • w chwili udzielania świadczeń nie posiadał (zapomniał, zgubił) EKUZ lub Certyfikat Zastępujący EKUZ,
  • uzyskał leczenie w placówce działającej poza polskim systemem publicznej opieki zdrowotnej albo uzyskał leczenie w placówce dzialającej w ramach systemu publicznej opieki zdrowotnej ale placówka nie posiada umowy z NFZ w zakresie udzielonego leczenia;
  • uzyskał, zdaniem lekarza, leczenie planowane a nie posiada dokumentu S2 lub poprzedzającego go formularza E112,

wysokość rachunku powinna być zgodna z kwotą, jaka wynika z przyjętego w placówce cennika świadczeń zdrowotnych obowiązującego w odniesieniu do wszystkich pacjentów prywatnych niezależnie od kraju ich pochodzenia,

  • uzyskał świadczenia albo leki, za które zgodnie z ustawodawstwem polskim jest zobowiązany pokryć częściowe lub całkowite koszty,

wysokość rachunku powinna wynikać z kwoty współpłacenia przewidzianej przepisami prawa.

Koszty współpłacenia przez pacjenta w sytuacjach przewidzianych przepisami prawa pokrywane są z własnych środków finansowych i zwrot tych kosztów nie przysługuje.

ZAWSZE należy wystawić fakturę .

Wysokość rachunku powinna być zgodna z cennikiem świadczeń zdrowotnych przyjętym przez placówkę obowiązującym w odniesieniu do wszystkich pacjentów prywatnych niezależnie od kraju ich pochodzenia.